Triduum przed Świętem św. Franciszka

Od 1 - 4 października przeżywaliśmy w naszej parafii triduum przygotowujące do uroczystości ku czci św. Franciszka.
Prowadził je proboszcz Ojciec Ewaryst. Przez 3 dni głosił kazania na temat życia i duchowości św. Franciszka.
W naszej zakonnej tradycji 3 października, w wigilię śmierci św. Franciszka odbywa się w franciszkańskich świątyniach szczególne nabożeństwo zwane Transitus. Nabożeństwo to upamiętnia moment śmierci świętego, który okazał się dla niego przejściem z tego świata do chwały Nieba. A więc 3 października tuż po wieczornej Eucharystii Ojciec Ewaryst rozpoczął nabożeństwo Transitus wprowadzając wiernych w czas modlitwy i refleksji. Moment śmierci św. Franciszka w trakcie nabożeństwa jest szczególnie podkreślany. Gdy w kościele gasną światła bracia trzymając zapalone świece, odmawiają w ciszy 3 razy Ojcze Nasz, Chwała Ojcu i Zdrowaś Maryjo. Modlitwie tej towarzyszy delikatny i przerywany dźwięk małego dzwonka. Po czym zapalają się wszystkie światła w świątyni i następuje dalszy ciąg modlitwy i śpiewu. Nabożeństwo to kończy się błogosławieństwem i ucałowaniem relikwii św. Franciszka. Nasi parafianie mogli po raz kolejny uczestniczyć we wspólnym przeżywaniu uroczystości ku czci naszego zakonodawcy i patrona.


Prowadzimy do Pana od ponad 800 lat.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych, Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.


Nasze otoczenie

Nasz klasztor położony jest na Górze Klasztornej na skraju rezerwatu Kadyński Las na terenie Wysoczyzny Elblądzkiej. Jest to obszar o powierzchni około 380 km kwadratowych z najwyższym szczytem – „Maślana Góra” (197 m n.p.m.). Strefa krawędziowa ma charakter klifowy, posiada wzgórza morenowe i dynamiczne formy erozyjne, które składają się na głęboko wcięte jary ze strumieniami spływającymi do Zalewu Wiślanego. Głębokość dolin początkowo niewielka, zwiększa się bardzo szybko i wynosi w krańcowych momentach od kilkudziesięciu do nawet ponad 100 metrów.

Rezerwat Kadyński Las

Rezerwat Kadyński Las został utworzony w 1972 roku i ma powierzchnię 8,11 ha. Stanowi cenny przykład parkowo – leśnego obiektu chronionego, silnie powiązanego z naturalnymi układami leśnymi. Łączy w sobie cechy naturalnych zbiorowisk leśnych oraz powstałego przed laty założenia parkowego o charakterze angielskim. W rezerwacie stwierdzono występowanie 91 gatunków roślin, w tym 23 gatunków drzew i krzewów.


logo Dom Zakonny w Kadynach  
witamy!