Dzień fatimski na klasztornym wzgórzu w kadynach

W sobotę 13 maja 2017 roku, w 100-rocznicę rozpoczęcia Objawień i w dniu kanonizacji św. Franciszka i św. Hiacynty - Pastuszków Fatimskich, na Klasztornym Wzgórzu w Kadynach, zebrali się wierni Parafii i pielgrzymi wraz z kapłanami, m.in. z Szymbarku, Gdańska, Elbląga, aby uczcić ten wyjątkowy dzień wspólną modlitwą i postem w intencji przebłagalnej za grzechy przeciwko godności mężczyzny i kobiety, prymatowi ojcostwa, świętości życia i rodziny oraz godzące w Niepokalane Serce Maryi, a także aby prosić o umocnienie wiary i o pokój na świecie.

Zgromadzonych przywitał o. Gracjan Landowski - Gwardian Klasztoru, który po modlitwie do Ducha Świętego wygłosił okolicznościową konferencję.

Następnie, w uroczystej procesji, wierni wraz z kapłanami, na czele z o. Ewarystem Grędą – Proboszczem Parafii, wyruszyli na pokutny szlak wokół Wzgórza Klasztornego, odmawiając cztery części Różańca i chwaląc Matkę Bożą pieśniami ku Jej czci. Jak widać na załączonych zdjęciach, słowa pieśni Chwalcie łąki umajone wybrzmiewały w tym dniu nie tylko z ust pątników, ale rzeczywiście całe stworzenie włączyło się w gesty wysławiania Maryi. Ten wyjątkowo podniosły nastrój i piękna majowa aura sprzyjały harmonii serc i wzmacniały możliwość uwielbienia Boga.

Po powrocie do kościoła, została odprawiona Msza św. koncelebrowana Conversi ad Dominum a kazanie wygłosił o. Gracjan. Po Mszy miała miejsce adoracja przebłagalna.

W Godzinie Miłosierdzia zgromadzeni odmówili Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Obchody Dnia Fatimskiego zorganizowane przez OO. Franciszkanów na Klasztornym Wzgórzu w Kadynach zakończył czas budowania relacji. Poruszające świadectwa Michała, Irka i Ewy oraz Andrzeja pokazały wpływ prymatu ojcostwa na relacje w rodzinie i wskazały na jakość jej funkcjonowania. Znakomicie wybrzmiała z nich niezastąpiona rola Maryi w procesie uzdrawiania i uświęcania relacji. Ona Niepokalana Matka – wzór dla ziemskich matek - wskazuje zawsze na Jezusa, a tym samym prowadzi do Ojca. Tak też każda kobieta - matka wskazuje na mężczyznę - ojca jako główę rodziny, umacniając w ten sposób jego prymat we wspólnocie, a tym samym troszczy się o zdrowe, prawidłowe relacje w rodzinie.

Irek i Ewa moderatorzy Różańca Rodziców - Wspólnoty skupiającej dzisiaj już przeszło 70 tys. ojców i matek, dowodzili moc i skuteczność modlitwy różańcowej w intencji dzieci. Uzasadniali, że modląc się za swoje dzieci w istocie rodzice modlą się o uzdrowienie siebie samych i swoich relacji. Gorąco więc zachęcili każdego ojca i każdą matkę, aby niezwłocznie przystąpili do tej niezwykle skutecznej modlitwy, jaką jest codzienne odmawianie Różańca i leczenie relacji w rodzinie przez Niepokalane Serce Maryi, które niewątpliwie jest pewnym Źródłem Uzdrowienia i Uświęcenia Relacji.

O. Gracjan podsumował spotkanie, podziękował wiernym i zachęcił do częstego odwiedzania Klasztoru i wspólnej modlitwy, szczególnie w odprawianych każdego miesiąca Mszach św. trydenckich z modlitwą o uzdrowienie, a mężczyzn zaprosił do aktywnego i odważnego dawania świadectwa ojcostwa.

Poniżej prezentujemy zdjęcia z uroczystości. Foto. Artur Łopatniuk


Prowadzimy do Pana od ponad 800 lat.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych, Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.


Nasze otoczenie

Nasz klasztor położony jest na Górze Klasztornej na skraju rezerwatu Kadyński Las na terenie Wysoczyzny Elblądzkiej. Jest to obszar o powierzchni około 380 km kwadratowych z najwyższym szczytem – „Maślana Góra” (197 m n.p.m.). Strefa krawędziowa ma charakter klifowy, posiada wzgórza morenowe i dynamiczne formy erozyjne, które składają się na głęboko wcięte jary ze strumieniami spływającymi do Zalewu Wiślanego. Głębokość dolin początkowo niewielka, zwiększa się bardzo szybko i wynosi w krańcowych momentach od kilkudziesięciu do nawet ponad 100 metrów.

Rezerwat Kadyński Las

Rezerwat Kadyński Las został utworzony w 1972 roku i ma powierzchnię 8,11 ha. Stanowi cenny przykład parkowo – leśnego obiektu chronionego, silnie powiązanego z naturalnymi układami leśnymi. Łączy w sobie cechy naturalnych zbiorowisk leśnych oraz powstałego przed laty założenia parkowego o charakterze angielskim. W rezerwacie stwierdzono występowanie 91 gatunków roślin, w tym 23 gatunków drzew i krzewów.


logo Dom Zakonny w Kadynach  
witamy!